Bazar Różyckiego na warszawskiej Pradze został założony pod koniec XIX wieku przez Juliana Józefa Różyckiego. Pomysłodawcą utworzenia placu handlowego, a później administratorem bazaru był Manas Ryba. Przy bramie od ul. Targowej znajdował się oryginalny budynek - kiosk w kształcie syfonu - będący unikatowym symbolem targowiska. Zaczęły tworzyć się liczne zakłady rzemieślnicze. Podczas I wojny światowej oferta sprzedawanych produktów zmniejszyła się. Niemcy wprowadzili ograniczenia handlowe. Po odzyskaniu niepodległości bazar zyskał rangę targowiska ogólnowarszawskiego. Podczas II wojny światowej można było tu nabyć towary reglamentowane przez Niemców (w tym broń i amunicję). W 1944 roku bazar częściowo spłonął. Rozwój targowiska nastąpił zaraz po wojnie. W 1945 roku funkcjonowało ok. 500 stałych stoisk, ok. 200 sklepów oraz prowadzono sprzedaż ręczną. W 1950 roku bazar upaństwowiono, ale nie zlikwidowano prywatnego handlu. Bazar przetrwał liczne plany likwidacji i zagospodarowania terenu. Na początku lat 90. bazar nadal przeżywał rozwit. Sytuacja zmieniła się po powstaniu Jarmarku Europa na Stadionie Dziesięciolecia. We wczesnych latach 90. XX wieku, w wyniku położenia w centrum proletariackiej Starej Pragi, jak i w wyniku działalności lokalnych gangów, był on uważany za jeden z najbardziej kryminogennych fragmentów tzw. "Trójkąta Bermudzkiego", obejmującego również Stadion i dworzec Warszawa Wschodnia. W kwietniu 2008 roku ogłoszono, że bazar wróci do potomków Juliana Różyckiego. Muzeum Pragi zapowiedziało złożenie wniosku o wpis targowiska do rejestru zabytków, co uniemożliwiłoby jego zamknięcie. W 2008 roku na bazarze handluje około 250 kupców (źródło: Wikipedia)
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz