*Człowiek*

 

To uniwersum, a nie religii znak, 

co jasne, co ciemne, co poprawne, a co wspak.

To człowieczeństwa fundament,

to przecież rozważań tysiące lat,

że przekraczając najwyższe granice

unicestwimy nasz wspólny świat.

To uniwersum, a nie magiczna zasada,

że człowiek w swych ludzkich dążeniach

rzeczywistość na opak układa.

Że zamykając za sobą szczelnie drzwi,

upuszcza kolektywnemu ciału

troskliwej i życiodajnej krwi.

Wielkie wytwory poznaje wciąż nasz dom,

wspaniałe pasje, mocy ludzkiej ogrom.

Ale każdego czasu udręką jest to,

że napędzani potrzebą wzrastania,

budujemy i niszczymy

bez wytchnienia, ale i bez wahania.